oogst

Sinds maart ben ik moestuinierder op de Veemarkt. Een experiment, niet alleen voor de gemeente, maar ook voor mijzelf. Mijn eerste gedachte was zelfvoorzienend te kunnen zijn met een eigen moestuin. Vol enthousiasme ga ik aan de slag met het maken van een teeltplan, het inkopen van zaden, voorzaaien en uitzaaien, onderhouden en verzorgen. Mijn perceel is een onderdeel van een groter geheel. Een initiatief dat in de kiem begon, is uitgegroeid tot een vruchtbare werkelijkheid. Zeventig percelen uitgegeven aan gezinnen, buren, stellen, studenten, alleenstaanden. Elk perceel heeft een eigen verhaal en een eigen aanpak.

Een moestuin heb je niet alleen. Een moestuin is een sociale aangelegenheid. Een moestuin doe je er niet even bij. Een moestuin vraagt om tijd en aandacht. Een paar keer per week ga ik naar de moestuin om even water te geven of even onkruid te wieden. Even bestaat niet voor de moestuinierder. Zodra ik het terrein betreed, ontmoet ik mede moestuinierders. Ik ben nieuwsgierig. We wisselen ervaringen uit. We maken gebruik van elkaars tuingereedschap. We vangen de zorg voor elkaar op. We delen in de oogst. Naast een eigen perceel, hebben we ook de zorg voor gemeenschappelijke percelen. Met elkaar ontwikkelen we plannen voor de moestuin. Wat is er nodig? Wat kan er anders? De subsidie is aangevraagd. De waterpomp en het hekwerk geselecteerd. De compostbakken gebouwd. De keet geplaatst. De actielijst groeit. De moestuin bloeit.

De uitspraak wat je zaait zal je oogsten, ondervind ik letterlijk in mijn moestuin. Thuis bij het voorzaaien heb ik goed zicht op de groei van de zaailingen. Ik zit er met mijn neus bovenop. Die plantjes zaai ik uit en de natuur neemt het van mij over. De zaden die ik direct in de grond stop hebben een eigen plan. In de kou ontkiemen de zaden niet of nauwelijks. Te veel regen maakt deze gekiemde zaden kwetsbaar. Ik begin te twijfelen aan mijzelf en mijn moestuin. Zoveel aandacht en tijd, ik verlies hoop. Ik stel mijn gedachte bij. Geduld is het antwoord. De zon is de oplossing. Ik zaai opnieuw en koester de plantjes die wel aangeslagen zijn. De akkerbloemen versieren mijn moestuin. Het onkruid woekert welig. De vogels snoepen van het jonge groen. Ik houd vol. Ik loop met gieters liters water heen en weer. De moestuin groeit en bloeit onder mijn handen. Voor het eerst kan ik oogsten; mooie rode krulsla, nootachtige tuinbonen, knapperige peultjes, frisgroene dille, vlezige courgette, verse aardappel. Ik proef de natuur vanaf mijn bord. Zo rijk, uit eigen tuin. Dat smaakt naar meer.