één nacht kiemkracht

Sinds drie weken heb ik een moestuin op de Veemarkt. Deze grond is beschikbaar gesteld door de gemeente Utrecht. Het oppervlak is zo groot als een voetbalveld. Iedereen die gemotiveerd is kan aansluiten. Ik heb een perceel van 10×5 m in bruikleen. Het proces verloopt heel organisch. Mensen zonder enige moestuin ervaring hebben zich vrijwillig aangemeld. Geprikkeld om van brakke grond vruchtbare aarde te maken. Via google groups onderhouden wij het contact met elkaar, wisselen wij tips uit, en plannen wij activiteiten. Zo zijn de percelen met paaltjes en lijntjes uitgezet. Bij een boer uit de buurt hebben we mest geschept.

Vanuit het bedrijfsterrein, want er wordt nog gebouwd, vindt er beweging plaats tussen twee werelden. Nieuwbouw en zelfvoorziening. Voor mij geldt, nu ik mijzelf financieel onderhoud, dat ik mijn vingers strakker om mijn portemonnee houd. Maar met deze moestuin, ga ik met mijn vingers de grond in. Enthousiast fiets ik naar ‘mijn’ moestuin, schop en ander gereedschap achter in de fietstas. Spitten, wroeten, zaaien. Een paar uur lang alleen bezig zijn met die moestuin. Ik ontmoet andere tuinders, jong en oud, we delen kennis uit, houden elkaar op de hoogte van de voortgang. Zo’n tuin geeft mij energie, en de fysieke inspanning houdt mij fit.

De gedachte dat alles wat je aandacht geeft groeit, omarm ik van harte. In de vensterbank staan kweekbakjes met voorgezaaide tuinbonen. De Express ‘Eleonora’ afkomstig van De Bolster. Onder de potgrond lijkt het dagen rustig. Ik besproei de bakjes. Zorg dat er voldoende warmte en licht beschikbaar is. En dan is er dat wonder, uit de zaadlob groeit een stengel met bladeren. Heldergroen, jong en fris. Na één nacht kiemkracht volgt er meer. Niet drie zaden komen uit, maar wel acht. Alsof ze zich verstopt hadden, en nu tevoorschijn willen komen. Dit zijn mijn eerste zaailingen voor in mijn moestuin. Wat zal dat over een paar maanden lekker smaken, oogst uit eigen tuin.

Een vriendin verwoordde het mooi: “Meer met een beetje minder.”.